Iedereen piekert wel eens. We piekeren over het verleden, we piekeren over de toekomst en raken zo grip op het heden kwijt. Ook ik betrap mezelf wel eens op piekeren, vooral wanneer ik een overvolle agenda heb. Het liefst wil ik alles tegelijkertijd doen en dat is natuurlijk niet mogelijk. Mijn verstand is het daar soms niet helemaal mee eens en maakt dan overuren.
Wanneer ik merk dat ik dit doe, zoek ik vaak muziek op. Ik bespeel een instrument of ik luister naar muziek. Ook helpt het mij om lange afstanden te rijden. Dat is mooi, want voor mijn werk moet ik ook vaak lange afstanden rijden. Terwijl ik aan het rijden ben zet ik mijn muziek aan en gaat mijn brein op stand-by. Normaal gesproken werkt dat prima, maar gisteren wilde dat niet helemaal lukken. Ik piekerde me suf over vragen als: Neem ik niet teveel hooi op mijn vork? Hoe zal mijn toekomst eruit zien? Ben ik leuk genoeg voor de mensen in mijn omgeving? Doe ik voldoende mijn best voor mijn cliënten? Wat kan ik doen om meer balans tussen werk en privé te creëren? Vermoeiend, niet waar? Dat is het voor mij wel.
Eenmaal aangekomen op mijn werk zie ik in het hoekje van het bord een rood hart. En dan bedenk ik het mij ineens. Zolang ik meer luister naar mijn hart en naar mijn gevoel en minder naar mijn verstand, zal mij dat veel meer rust geven. En als ik alsmaar in dat verstand blijf piekeren, hoor ik niet meer wat het hart mij vertellen wil. Wist je dat een beslissing vanuit het brein komt en een besluit vanuit het hart? Voel je het verschil? Herken je dit en kun jij ook eindeloos piekeren? Wees je dan bewust van je hart en zie dit dan als jouw confirmatie. Wat voel je en wat wil je diep van binnen nou echt?